تاثیر سمیت کادمیوم بر رشد، قندهای محلول، رنگیزه های فتوسنتزی و برخی آنزیمها در گلرنگ (carthamus tinctorius l.)

گونه های مختلف گیاهی، به منظور سازگاری و تحمل بیشتر در مقابل تنشهای محیطی ساز و کارهای فیزیولوژیکی متفاوتی را از خود نشان می دهند. کادمیوم یکی از فلزات سنگین می باشد که در گیاهان تنش اکسیداتیو ایجاد می کند. هدف از این تحقیق مطالعه اثرات تنش ناشی از سمیت کادمیوم بر رشد، تغییر میزان رنگیزه های فتوسنتزی، قندهای محلول، فعالیت آنزیمهای پراکسیداز و کاتالاز و تجمع کادمیوم در ریشه و اندامهای هوایی رقم زرقان فارس از گیاه گلرنگ بود. آزمایشها در شرایط هیدروپونیک انجام شد. تیمارهای صفر (شاهد)، 100، 200، 400 و 600 میکرومولار کلرید کادمیوم با چهار تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی بر روی گیاهان اعمال گردید. تحت تنش ناشی از سمیت کادمیوم، مقادیر وزن خشک اندامهای هوایی و ریشه، کلروفیل a ،  b و کاروتنوئیدهای برگها، قندهای محلول ریشه و اندامهای هوایی، تجمع کادمیوم در ریشه و اندامهای هوایی و فعالیت آنزیمهای کاتالاز و پراکسیداز در برگها اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که کادمیوم غالباً در ریشه تجمع و مقدار کمی به برگها منتقل شده است. با افزایش غلظت کادمیوم ، قندهای محلول ریشه و اندامهای هوایی، نسبت به شاهد افزایش معنی داری یافت. وزن خشک اندامهای هوایی گیاه نسبت به شاهد کاهش معنی داری نشان داد. وزن خشک ریشه وکلروفیل a وb برگها به جز در تیمار 100 میکرومولار کادمیوم در مقایسه با شاهد کاهش معنی دار داشت.  کاروتنوئید برگها کاهش یافت که تنها در دو تیمار 400 و 600 میکرومولار در مقایسه با شاهد معنی دار بود. فعالیت آنزیم کاتالاز برگها همراه با افزایش غلظت کادمیوم کاهش یافت که در دو تیمار 400 و 600 میکرومولار نسبت به شاهد معنی دار بود. همچنین فعالیت آنزیم پراکسیداز برگها با افزایش تنش کادمیوم کاهش نشان داد که به جز در تیمار 100 میکرومولار، در مقایسه با شاهد معنی دار بود.